Op weg naar Sydney

Voordat de grote reis naar Sydney, Australië kon beginnen. Ben ik alles nog even doorgelopen of ik niks vergeten was. Je zou het niet verwachten maar, ik was het belangrijkste vergeten (nee, niet het vliegticket) de visum aanvraag om Australië binnen te komen..... dit moest blijkbaar 14 dagen van te voren. Ik schoot een beetje in de stres, na wat rond gezocht te hebben op het internet bleek dat meestal binnen 1 dag geregeld is. Snel even mijn visum aangevraagd. Na enkelen uren kreeg ik bevestiging dat ik welkom was. Gelukkig!!! ik kon op reis.
De volgende dag, op weg naar Schiphol samen met Leonie (mijn lieve vriendin) die zo aardig was om met mij mee te reizen, nog bedankt daarvoor. Eenmaal aangekomen op Schiphol gingen we wat drinken. Tot plots een "normale" voorbijganger staande werd gehouden door een medewerker van de douane. De rede daarvan was dat de drughond voor deze voorbijganger ging zitten. De persoon in kwestie kreeg instructies van de douane medewerker. Ondertussen werd alles gefilmd. Uiteindelijk bleek het om een training te gaan, omdat dit twee keer gebeurde met de zelfde voorbijganger en de hond wilde het “ speeltje” niet afgeven. Na 5 minuten stoeien gaf de hond het voorwerp pas terug.
Eenmaal afscheid genomen te hebben van Leonie, stapte ik het vliegtuig in. Ik ging naar mijn zitplaats en er zal al iemand aan het raam. Mijn plaats was aan het gangpad wat ik graag wilde. Tussen ons in was nog een stoel vrij en de deuren waren al gesloten. Wij keken elkaar aan en zeiden, mooi lekker veel ruimte voor de vlucht. Na twee uur pakte de persoon langs mij een pleister uit zijn tas en plakte deze in zijn nek. Ik vroeg met een glimlacht,“ dat is zeker een nicotine pleister”, hij antwoorden, “ ja, dat klopt inderdaad anders wordt ik nogal chagrijnig en dat wil jij niet mee maken”.
Na ongeveer 12 uur vliegen was ik aan gekomen in Singapore, daar hoefde ik maar 3,5 uur te wachten. Om vervolgens mijn reis voort te zetten naar Sydney. Eenmaal aangekomen in Sydney, was er een probleem met mijn paspoort. Blijkbaar zit daar een nieuwe chip in. Die ze daar niet konden lezen. Pff, ik dacht dit gaat lang duren. Gelukkig was ik na 10 minuten, welkom in het land. Mijn spullen gepakt en kon zo langs de douane lopen. Daarna pakte in de trein naar het centraal station in Sydney waar recht tegenover mijn hostel was. Na gedoucht te hebben, ben ik gezellig naar het dakterras gegaan. Daar ontmoete ik al meteen leuke mensen. Ze vroegen of ik mee de stad in ging, daar kan ik natuurlijk na een lange reis natuurlijk geen nee tegen zeggen. Zo gezegd zo gedaan, het was een leuke avond. Om 12 uur was er een wedstrijd voor vrouwen wie het beste (soort van beste) kon dansen. De prijs was 300 dollar, en een rus had gewonnen. Het was dus wel iets meer dan alleen dansen ;). Na dat de kroeg gesloten was zijn we naar huis gegaan.
De volgende dag heeft het geregend tot en met de laatste dag dat ik in Sydney was. Dus heb niet alles kunnen doen wat ik wilde doen. Gelukkig ben ik wel naar het Sydney opera house geweest, waar mijn eerste opdracht met Wallie was, Wallie is de knuffelbeer die ik van Leonie heb gekregen. Iedere week krijg ik een opdracht waarmee ik met Wallie op de foto moet. De eerste opdracht was om met wallie voor het opera house een foto te maken. Dit is gelukt.
Korte samenvatting van Sydney, veel Aziaten, heel duur, goed stappen ( dat was ook te duur 10 dollar voor 1 biertje) en mooi. Echt een wereld stad.
Het vervolg van mijn reis is naar Spot X een surfcamping waar ik 7 dagen naar toe ga.